A DHARMA HISTORY: THE HONEYED NECTAR OF FLOWERS Chos 'byung me tog snying po brang rtsi'i bcud

A DHARMA HISTORY: THE HONEYED NECTAR OF FLOWERS

Chos 'byung me tog snying po brang rtsi'i bcud

INTRODUCTION

This twelfth-century work has traditionally been ascribed to the treasure-finder, Nyangrel Nyima Ozer (Nyang ral nyi ma ’od zer) (1124–1192). There is, however, some debate about whether it was a later compilation (Hirshberg 2016).

As a history of Buddhist religion (chos ’byung), the text contains a first section on the Buddhist religion (five chapters), followed by a section on the doctrine in India (two chapters), and then a section on the doctrine in Tibet (twenty-one chapters). The main focus of the Tibetan section is the rule of Emperor Songtsen Gampo (Srong brtsan sgam po), extolling him as a Buddhist ruler, who enacts laws based on the ten Buddhist virtues. Shorter passages on the Emperors Tri Song Detsen (Khri srong lde btsan), Ralpachen (Ral pa can), and Langdarma (Dar ma ʼu dum btsan; gLang dar ma) are also included. The work ends with the post-imperial revival of interest in Buddhism, including the life and works of Atiśa (eleventh century).

The text contains sections that are taken from the work known as the Zangs gling ma (The

Copper Palace), also attributed to Nyangrel, and on the activities of Padmasambhava at the time of

Tri Song Detsen, in the eighth century. There are also sections from the sBa zhed btag ma (The

Testament of Ba). For textual analysis, see Meisezahl (1985), Doney (2014), and Hirshberg (2016).

Sources

The 1988 (Beijing) edition, used here, has been edited by Khyenrab Ozel (mKhyen rab ’od gsal) and is derived from two manuscripts. It is organised into three sections and twenty-eight chapters.

Meisezahl (1985) has reproduced a manuscript held in Berlin.

Nyang ral nyi ma’i ’od zer. 1988. Chos ’byung me tog snying po sbrang rtsi’i bcud. Lhasa: Bod ljongs mi dmangs dpe skrun khang. (1st ed.)

TBRC: W7972.

[The second edition, published in 2010, contains different pagination].

Meisezahl, R. O. 1985. Die grosse Geschichte des Tibetischen Buddhismus nach alter Tradition rNying maʼi chos ʼbyung chen mo. Sankt Augustin: VGH Wissenschaftsverlag.

References

Doney, Lewis. 2014. The Zangs gling ma: The First Padmasambhava Biography. Two Exemplars of the Earliest Attested Recension. Andiast: International Institute for Tibetan and Buddhist Studies.

Hirshberg, Daniel. 2016. Remembering the Lotus-Born: Padmasambhava in the History of Tibet’s Golden Age. Boston: Wisdom Publications. Hirshberg’s biographical synopsis of Nyangrel Nyima Ozer can be found at: http://treasuryoflives.org/biographies/view/Nyangrel-Nyima-Ozer/5999

Yeshe Tsogyal. 2004. The Lotus-Born: the Life Story of Padmasambhava. Eric Pema Kunsang (trans. and ed.) Hong Kong: Rangjung Yeshe Publications.

OUTLINE

The Tibetan text and chapter headings are taken from the 1988 edition, with minor corrections.

Introduction: Expressing respect and commitment in composing [the work]

Part A. General teaching on the worldly realm

Chapter 1: The manner in which the teacher Śākyamuni came to the world, the manner in which the vessel’s inner contents were created, how the 1,000 Buddhas of the fortunate era (bskal bzang) came, about the Twelve Deeds, and so forth.

Chapter 2: How the three bases arose.

Chapter 3: How the eighteen Śrāvaka (nyan thos) sects diffused.

Chapter 4: How the Vajrayāna spread in the world.

Chapter 5: How Dharma King Aśoka erected stupas containing the relics of the Tathāgata. Part B. The royal lineage in India

Chapter 1: How the royal lineage arose.

Chapter 2: History of Gautama.

Part C. The Tibetan period

Chapter 1: How people came to Tibet.

Chapter 2: The four types of Tibetan people.

Chapter 3: How the king came to Tibet: about Nyatri Tsenpo (gNya' khri btsan po) and so forth.

Chapter 4: About Drigum Tsenpo (Gri gum btsan po).

Chapter 5: About Shatri (Sha khri), Nyatri (Nya khri), Jatri (Bya khri) and so forth.

Chapter 6: About Thori Nyenshal (Tho ri snyan zhal) and so forth.

Chapter 7: About Neri Songtsen (gNas ri srong btsan).

Chapter 8: About the birth of Songtsen Gampo, and so forth.

Chapter 9: How a Tibetan script was created and the making of the laws.

Chapter 10: The search for wives, the Nepalese Princess Tritsun (Khri btsun) and Chinese Princess Wencheng (Kong jo).

Chapter 11: Concerning the activities of Tri Song Detsen (Khri srong lde btsan).

Chapter 12: The history of Vairocana (Bai ro tsA na).

Chapter 13: Concerning Padmasambhava leaving Tibet.

Chapter 14: The Gradual-Sudden dispute.

Chapter 15: How Mune Tsenpo (Mu ne tsan po) equalized the poor citizens of Tibet.

Chapter 16: The activities of Emperor Sanaleg Jingyon (Sa na legs 'jing yon). Chapter 17: The activities of Emperor Tri Ralpachen (Khri ral pa can).

Chapter 18: About the denigration of the religious doctrine by Darma Udumtsen (Dar ma ʼu dum btsan).

Chapter 19: How the embers of the religious doctrine were revived.

Chapter 20: How Atiśa was invited to Tibet.

Chapter 21: How the tenets of the older translations arose. </poem>

Closing remarks and author’s colophon.

EXTRACTS

Part A Chapter 5: How Dharma King Aśoka erected stupas containing the relics of the Tathāgata Before Aśoka’s conversion to Buddhism, a young man, Girika, has been employed as an executioner and is famed for his cruelty.

[p. 100] བློན་པློའི་བསམ་པ་ལ། དེ་ལ་གཤེད་མ་བཏུབ་བློ་སྙམ་ནས། ཁྱེད་དེ་ཙམ་དུ་སློག་གཅོད་པ་ལ་བློད་ན་རྒྱལ་པློའི་ཁྲིམས་ གཅོད་པའི་གཤེད་མར་བསྐོས་ན་ནུས་སམ་ཞེས་སྨྲས་པས།

The minister thought: ‘That [young man] is suitable to be an executioner’. So he said, ‘If you are happy to kill such a thing [as a bee], would it be possible for you to be appointed as an executioner under the king's law?’

Part C Chapter 1: How people came to Tibet

[p. 106]

སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱི་སྤྲུལ་པའི་ཁྱེའུ་དེས། མི་དགེ་བ་བཅུ་ལས་བཟགློ ་དགེ་བ་བཅུའི་ཆོས་བཤད་ནས་ཆོས་ཁྲིམས་ལ་ བཀོད་དློ།

After the adolescent manifestation of Avalokiteśvara explained the rejection of the ten nonvirtues and the doctrine of the ten virtues, he established the religious law.

Chapter 9: How a Tibetan script was created and the making of the laws Minister Tonmi Sambhota (Thon mi sam bho ta) creates a system of writing for the Tibetan language, based on an Indian alphabet, which is adopted by King Songtsen Gampo.

[pp. 174–75] དེ་ནས་རྒྱལ་པློས་ལློ་བཞིའི་བར་དུ་ཡི་གེ་བསླབས་པས། བློན་པློ་འགར་ན་རེ། རྒྱལ་པློ་ལློ་བཞིའི་བར་དུ་སྒོ་ཙམ་དུ་མི་ཡློང་ བས་གླེན་པ་གཅིག་འདུག་ཟེར་ནས། བློད་སྐྱིད་པ་བློན་པློའི་དྲིན་ཡིན་ཟེར་བས། རྒྱལ་པློའི་བསམ་པ་ལ་བདློ ་ཀྱི་བློན་པློ་ གླེན་པར་བྱེད་ནས་འདི་རྣམས་མི་ཐུལ་ལློ་སྙམས་སྟེ། ཁྱོད་བློད་རྣམས་ཀྱི་རྒྱལ་པློ་གླེན་པ་ཞིག བློད་བདེ་བ་ལ་བློན་པློས་ བཀོད་པ་ཡིན་ཟེར། བློན་པ་ློང་ཡིས་བསྐོས་སམ། ཁྱོད་ཀྱིས་བསྐོས། ངས་ཕློ་བང་གཅིག་ཏུ་འདུག་ནས་འཕློ་སྐྱས་མ་བྱས་ ན། འབངས་དལ་ཞིང་སྐྱིད་པ་ཡིན། སྔོན་ཡང་ཁྲིམས་མེད་པས་ཤེས་པ་མཁན་བཅུ་གཉིས་མཐར་འཁྱམས། ད་ང་ཡིས་ ཁྲིམས་བཅའ་ཡིས། ཁྲིམས་མ་བྱས་ན། ཉེས་པ་ཀུན་གྱིས་བྱེད་པས། ངའི་སས་དབནློ ་བློན་གྱི་སྲིད་མེད་པར་འགྲོ། ང་ནི་ ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པློ་ཡིན་པས། ངའི་བཀའ་འཁོར་དུ་གཏློགས་པ་བློད་སྤྱི་མཐུན་ལ་ཆོས་ཁྲིམས་ན། ལས་མི་དགེ་བ་བཅུ་སྤྱད་ པས། ངན་སློང་གསུམ་དུ་སློང་ནས་སྡུག་བསྔལ་ལས་ཐར་པ་མེད་པའི་གནས་སུ་སྐྱེ་བ་ཡིན། ད་ངའི་མངའ་རིས་སུ་ གཏློགས་པས་འཐབ་མློ་བྱས་ནས་སློག་བཅད་ནས་བསད་ན་སློང་འདློད་དློ། ཕན་ཚན་མ་རྐུ་ཞིག མ་བྱིན་པར་བངས་ན། བདུན་འཇལ་དངོས་དང་བརྒྱད་འདློད་དློ། འདློད་ལློག་གཞན་གྱི་ཆུང་མ་ལ་བྱི་བྱས་ན། སྨད་འཆལ་འདློད་དློ། བརྫུན་དུ་ མ་སྨྲ་ཞིག བརྫུན་སྨྲས་ན། ལྷ་ཀླུ་གཉན་དགུ་ལ་ཡང་བཅོལ་ནས་བ་ློའདློར་དུ་འཇུག་གོ་བྱ་བ་ལ་སློགས་པའི་དགེ་བ་བཅུའི་ ཁྲིམས་བཅས་ཏེ།

Then the king studied the script for four years. Some ministers said: ‘For four years the king has not appeared at all; he is obviously a fool. The happiness of Tibet is (down to) the kindness of the ministers.’ The king thought: ‘The ministers of Tibet are acting foolishly; they are not exercising control.’ He said: ‘You say I am the foolish king of you, the Tibetans, and that it is the ministers who have established happiness in Tibet. (But) was it I who appointed the ministers or you? While I have been staying in my palace and not travelling around, the

subjects have been happy and content. Previously, when there was no law, twelve wise people travelled abroad. Now I have established laws, if people act unlawfully, punishments will be applied. My sons and nephews will see to the non-governance of the ministers. I am a dharma king (chos kyi rgyal po), and if my subjects have no religious laws, they will engage in the ten non-virtuous activities. Later, after they have gone to the

three lower realms, they will be reborn in a place where there is no liberation from suffering. Now, if my subjects fight and this results in taking life, the one who has killed must pay compensation. Do not steal from one another. If you take what has not been given, you must repay seven-fold, making eight-fold [with the stolen object]. As for wrongful desires, if you have sexual relations with another's wife, this is considered to be licentiousness. Do not tell lies. Invoking the various local deities (lha klu gnyan), you must swear oaths [to prevent lying].’ This is how he established the laws of the ten virtues.

[p. 175]

བཀའ་ཆེམས་ཀྱི་ཡི་གེ་མང་པློ་མཛད་ནས། སྔ་དློ་གཅིག་ཏུ་ཁྲིམས་ཀྱིས་བཀའ་ནན་སྩལ་ཏེ། བཀའ་ཤློག་མང་པློ་བསྒྲགས་ ནས། རྒྱལ་པློ་དེས་འཇིག་རྟེན་པ་དང་སྒོ་བསྟུན་ཏེ། སེམས་ཅན་གྱི་དློན་མཛད་པས་ཐམས་ཅད་མགུ་སྟེ། རྒྱལ་པློ་འདི་ ཐུགས་དང་ལ་སྒམ་པ་ཞིག་འདུག་གོ་ཞེས་ཟེར་ནས་མཚན་ཡང་སློང་བཙན་སྒམ་པློ་བྱ་བར་གྲགས་སློ།

After he had issued many written edicts (bka' chems kyi yi ge), one morning he issued a major legal order (khrims kyis bka’ nan). When he had promulgated many official documents (bka' shog), the king put the world in order. Since he acted for the benefit of sentient beings, everyone respected him, saying, ‘This king is a profound (sgam) person with a just mind’. So he became renowned as Songtsen Gampo (Straight Powerful Profound).

[p. 175]

དེ་ནས་བློད་ཀྱི་བློན་པ་ློའཚལ་རིས་དེ་ནས་ཙམ་ཡང་མ་བསྒྱུར་བས་རྒྱལ་པློའི་ཐུགས་ལ། ངས་ཁྲིམས་བཅས་པ་ཡང་བཙན་ པར་གྱུར་པས། དེ་ཡིས་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་སློལ་གཏློད་ད་ློཞེས་བསྒྲགས་སློ།

Then, because the ’Tshal ris minister of Tibet had no control whatsoever, the king thought: ‘I have set up law and have become emperor. Thus I will establish a tradition of the true doctrine’, and he proclaimed it.

The king then reflects that to train sentient beings in the doctrine, a deity would be required, so he instigates a search abroad for a suitable statue.

Chapter 10: The search for wives: the Nepalese Princess Tritsun (Khri btsun) and Chinese Princess Wencheng (Kong jo) Minister Gar (mGar) is sent by King Songtsen Gampo to negotiate with the King of Nepal (bhi ham lo bi pa de ba) for a diplomatic marriage with his sixteen-year-old daughter, Princess Tritsun. The Nepalese king says to the minister:

[pp. 202–03] ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་རྒྱལ་པློ་དེས་ང་ལ་ཁས་ལེན་ཆེ་བར་༼གདའ་༽ སྟེ་དེས་ཀྱང་མི་ཕན་རྒྱལ་པློ་བྱ་བ་ལ་ཁྲིམས་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ་ ཁྲིམས་མེད་པས། ངེད་ལ་འདི་ན་ཆོས་དགེ་བ་བཅུའི་ཁྲིམས་གཙང་མ་ཆོས་དང་མཐུན་པར་ཡློད་དེ། ཁྱེད་ལ་མེད། ཁྱོད་ཀྱི་ ཆོས་དཀར་པློ་དགེ་བ་བཅུའི་ཁྲིམས་འཆའ་ནུས་ན་བུ་མློ་སྦྱིན། དེ་མི་ནུས་ན་མེ་༼མི་༽ སྟེར་གྱིས་ལ་ལློན་ཁྱེར་ཤློག་ གསུངས་པ་དང་། དེ་ནས་བློན་པ་ློམགར་གྱིས་ཁྱེད་བལ་ཡུལ་དང་བདློ ་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་འཕྲིན་ཕར་སྐྱེལ་ཚུར་སྐྱེལ་བྱས་ན་ ས་ཐག་རིང་པ་ློལ་ངེད་ཀྱི་ལྷ་གཅིག་འདངློ ས་པའི་དུས་མི་ཡློང་བས་དེ་ལ་རྒྱལ་པློས་དངུལ་གྱི་བཀའ་ཤློག་སྒྲོམ་བུ་འདི་བསྐུར་ བ་ལགས་སློ། ཞེས་དངུལ་གྱི་སྒྲོམ་བུ་ཕྱག་ཏུ་ཕུལ་བས། ཕྱག་ཏུ་བཞེས་ནས་གཟིགས་པས་བལ་པློའི་ཡི་གེར་བྱུང་བས། རྒྱལ་པློ་ལ་ཁྲིམས་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ་ཁྱེད་ལ་ཁྲིམས་མེད་ཟེར་ཏེ། ཁྱེད་དགེས་ཤིང་ལྟ་༼ལྷ་༽ གཅིག་བཀས་གནང་ན་ངས་ ཉི་མ་གཅིག་ལ་སྐུ་ལུས་ཀྱི་བཀོད་པ་ལྔ་སློང་དུ་སྤྲུལ་ནས་ཆོས་དཀར་པློ་དགེ་བ་བཅུའི་ཁྲིམས་བཅའ། དེ་ངོ་མཚར་རམ་བྱ་བ་ བྱུང་།

‘So, although your king has made this great promise to me, it is of no benefit. A ‘king’ is in need of law, but you do not have law. I have the pure laws of the ten religious virtues, which conform to the doctrine. You do not have them. If you are able to put into effect the laws of the ten pure religious virtues, I will give you my daughter. If you cannot, I will not give her. Go away and give me an answer.’ Then the Minister

mGar said: ‘I have been carrying messages back and forth over long distances, between Nepal and Tibet, but I have not been able to secure the princess. So the king [[[Songtsen Gampo]]] has asked me to convey this silver document-casket to you.’ He offered the silver casket to [the king], who took it in his hands, looked at it, and saw [a document], written in Nepalese. [It said]: ‘You have declared that, “a king needs law and you do not have law.” If it pleases you to order the giving of the princess, then in a single day I will manifest 5,000 bodily forms and I will establish the law of the ten virtues of the pure doctrine.’

After securing a marriage with the Princess Tritsun, Songtsen Gampo sends minster Gar to the Chinese emperor to secure a diplomatic marriage with Princess Kongjo (Wengchen). The emperor addresses the minister:

[p. 210]

ཁྱེད་མཐའ་འཁོབ་ཀྱི་རྒྱལ་པ་ློསློབས་པ་རེ་མཐློ། ང་སངས་རྒྱས་འློད་སྲུངས་ནས་རྒྱལ་པློའི་རྒྱུད་པ་རྒྱུན་མ་ཆད་པ་ཡིན་ལ། ང་ལ་ཆོས་ཁྲིམས་དར་གྱི་མདུད་པ་འད་བ་ཡང་ཡློད། རྒྱལ་ཁྲིམས་གསེར་གྱི་གཉའ་ཤིང་འད་བ་ཡང་ང་ལ་ཡློད། ཁྱེད་ ངའི་གཉན་ཟ་མ་ཡིན། འློན་ཀྱང་ས་ཐག་རིང་པ་ློནས་ཡློང་ཟིན་པ་ཡར་སློང་ལ་ཁྱེད་རང་གིས་རྒྱལ་པློ་ལ་དྲིས། རྒྱལ་པློ་བྱ་བ་ ལ་ཆོས་དགེ་བ་བཅུའི་ཁྲིམས་དགོས་པ་ཡིན། ཁྱེད་བདློ ་ལ་ཁྲིམས་མེད་པས་བློད་ཀྱིས་ཆོས་དགེ་བ་བཅུའི་ཁྲིམས་བཅའ་ནུས་ སམ། དེ་འཆའ་འདདློ ་ན་ལྷ་གཅིག་སྦྱིན་མི་ནུས་ན་མི་སྟེར་བས་དྲིས་ལས་ཤློག་གསུངས་པས།

‘Your barbarian king is very courageous. I am of a royal lineage, uninterrupted since the time of Sangs rgyas ’od srung (Buddha Kaśyapa). Not only do I have religious law, which is like a silken knot, but I also have royal law, which is like a golden yoke. You do not participate in my marriage alliances. However, you have come from a distant place and when you go back, you must pose a question to the king: “A king needs the law of the ten religious virtues; you do not have law in Tibet; can Tibet put in place the laws of ten religious virtues?” Unless you are willing to arrange that, I cannot give my princess and I will not give her. That is my answer.’

A document sent by Songtsen Gampo to the Chinese emperor contains the following:

[pp. 210–11]

མཐའ་འཁོབ་ཀྱི་རྒྱལ་པློ་སློང་བཙན་སྒམ་པློས། རྒྱ་ནག་རྒྱལ་པློ་སེང་གེ་བཙན་པ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། ལྷ་གཅིག་བཙུན་མློ་ ཀོང་ཇོ་འདི་ངའི་བཙུན་མློར་ཕུལ་ཞིག ཁྱེད་ངེད་ལ་ཁྲིམས་མེད་པ་ལ་སྙད་བྱེད་ན། ངས་སྤྲུལ་པའི་མི་མང་པ་ློསྤྲུལ་ནས་ བློད་ཡུལ་དུ་ཆོས་དགེ་བ་བཅུ་ལ་རྟེན་པའི་ཁྲིམས་ཉི་མ་གཅིག་ལ་བཅའ་བར་བྱ་ཡི་དེ་ལྟར་བྱས་ཀྱང་ལྷ་གཅིག་མི་སྟེར་ན་ ངས་དམག་དཔག་ཏུ་མེད་པ་སྤྲུལ་ལ་ཁྱེད་ཀྱི་རྒྱལ་ཁམས་ཐམས་ཅད་འཇོམས་པར་འགྱུར་ར་ློབྱ་བའི་ཡི་གེ་འདུག་ནས།

‘The barbarian king Songtsen Gampo makes this request to the Chinese king Seng ge btsan pa. Please offer as my queen empress the Princess Kong jo. Since you make the insulting accusation that I do not have law, after I have manifested many miraculous men, I will in one day establish laws in Tibet based on the ten religious virtues; and if, despite having done this, you do not give your princess, I will manifest an immense army and will destroy your entire kingdom’. This was in the letter.

King Songtsen Gampo tells Princess Tritsun about his plans to build a temple at Rasa (Lhasa). He asks that a statue of Amitābha be placed in the main temple and goes on to remark that those who do not have faith in the teaching of the Buddha are not able to imbibe the nectar of the dharma.

[p. 251] ངའི་ཁྲིམས་བཙན་དུ་བྱས་པས། ཆོས་ཀྱི་བདུད་རྩི་འཐུང་བ་ཡིན།

Because of my strict law, they will imbibe the nectar of the dharma.

After the description of the temple founding there follows a self-contained story about monks from Khotan.

[p. 266]

ལི་ཡུལ་དུ་དགེ་སླློང་གཉིས་ཀྱིས་འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་བསྒྲུབས་པས། འཇམ་དཔལ་གྱི་ཞལ་ནས་ང་ལ་ཁྱོད་ཅི་བྱེད་ ཟེར། འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་ཞལ་བལྟ་བར་འཚལ་ཞུས་པས། སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་ད་ལྟ་བདློ ་ན་རྒྱལ་ པློ་བྱེད་ཀྱི་ཡློད། དེར་སློང་ལ་ཞལ་ལྟློས་གསུངས་ནས་ལུང་བསན། དེ་མ་ཐག་ཏུ་ཁོང་གཉིས་ཀྱིས་ཕྱག་རྟེན་ཁྱེར་ནས་ཡློང་ བས། ཡར་ལུང་ཨུ་རར་ཕྱིན་ཙ་ན་རྒྱལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་ཆད་པ་ཕློག་པ་རྣམས་ལ་ཉེས་པ་ལེན་པའི་མགོ་འབྲེག་པ་དང་། མིག་ འབྱིན་པ་དང་། སྒྱིད་མ་འབྲེག་པ་དང་། ལག་པ་འབྲེག་པ་ལ་སློགས་པའི་ཆད་པ་གཅོད་པ་མང་པ་ློམཐངློ ་བས། དེར་འདི་ རྣམས་ཅི་ཡིན་བྱས་པས་བློད་ཀྱི་རྒྱལ་པློ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཆད་པ་གཅོད་པ་ཡིན་ཟེར་བས། འློ་ན་བདློ ་ཀྱི་རྒྱལ་པློ་སྡིག་པ་ཅན་དུ་ འདུག འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱི་སྤྲུལ་པ་མ་ཡིན་པར་འདུག་ཟེར་ནས་ཕྱིར་ལློག

In Khotan (Li yul) two monks had been venerating the exalted ’Jam dpal (Mañjuśrī). ’Jam dpal said: ‘You ask what use I am. You should seek out holy sPyan ras gzigs (Avalokiteśvara). The Lord sPyan ras gzigs is currently the king in Tibet. Go there to see him.’ At once they both went, bearing gifts. When they arrived at the valley of U ru, they saw that many people had been punished under royal law for doing evil, through such means as executions, having their eyes gouged out, their noses slit, and their hands cut off. When they [the monks] asked what had been done, they were told: ‘These are the punishments of the royal law.’ So they said: ‘The Tibetan king is sinful. He is not an emanation of holy sPyan ras gzigs,’ and they turned away.

[p. 266]

དེ་ནས་ཡང་རྒྱལ་པློ་ལྷ་ས་ལ་བཞུགས་ཟེར་ནས། སྦུ་རུའི་དན་འབག་གི་ཐང་ལ་ཕྱིན་པས། ཡང་རྒྱལ་པློས་ཆད་པ་བཅད་ པའི་མིག་ཕྱུང་བ་དང་། མགོ་འབྲེག་པ་དང་། ཡན་ལག་བཅད་པ་ཕུང་པརློ ་སྦུངས་བ་མཐློང་། འདི་ཅི་ཡིན་དྲིས་པས་རྒྱལ་ པློས་ཆད་པ་བཅད་པ་ཡིན་ཟེར་པས། ཕྱིར་ལློག་ལ་འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་གྱིས་རང་རེ་སྤྱན་རས་གཟིགས་དང་མ་སྤྲད་ པར་བདུད་དང་སྤྲད་འདུག་ཟེར་ཞིང་རྒྱལ་པློ་ལ་རྔན་བགྲང་གིན་ཕྱིན་པས་རྒྱལ་པློ་ར་ས་ན་བཞུགས་༼པས་༽ མཁྱེན་ཏེ།

Further on, they were told, ‘The king is in Lhasa.’ When they arrived at the plain of sBu ru’i dan ’bag, they saw royal punishments, in the form of eyes being gouged out, heads cut off, and a heap of dismembered limbs. When they asked the reason for this, they were told that these were royal punishments. They turned away, and said, ‘The exalted ’Jam dpal has not directed us to sPyan ras gzigs, but to a demon.’ They went to investigate the king, knowing that he was residing in Ra sa.

[p. 266–67]

ནང་བློན་ཞིག་ལ་ཆིབས་པ་གུར་ནག་པློ་བསྐྱོན་ནས་ཁྱོད་སློང་ལ་དན་འབག་གི་ཐང་ལ་མི་ཆ་བྱད་མི་འད་བ་གཉིས་འགྲོ་ཡིན་ ཡློད་པ་དེ་གཉིས་ནན་གྱིས་བློས་ལ་ཤློག་གསུངས་ནས། དེ་གཉིས་བློས་ནས་ཡློང་བ་དང་། རྒྱལ་པློས་དེ་ལ་ལིའི་སྐད་དུ་ སྨྲས་ཏེ། ཁྱོད་གཉིས་ཅི་བྱེད་དུ་འངློ ས། གཏད་ས་ཅི་ཡློད་གསུངས་པས། འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་གྱིས་ལུང་བསན་ནས་ སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་ད་ལྟ་བློད་ན་རྒྱལ་པ་ློབྱེད་ཀྱི་ཡློད་དེར་སློང་ཟེར་འངློ ས་ལགས། སྤྱན་རས་གཟིགས་བདུད་དུ་ གྱུར་བྱ་བའི་རྔན་ཆོས་མང་པློ་སྨྲས་པས། རྒྱལ་པློ་ན་རེ། འློ་ན་ཁྱེད་ངའི་དབུའི་ཨ་མི་དེ་བ་ལྟ་བར་འདདློ ་དམ་གསུངས་ པས། དེ་ལྟ་བར་འདློད་འཚལ་བྱས་པས། ལྷ་སའི་ནེའུ་ཆུང་བྱེ་མའི་གླིང་དུ་ཁྲིད་ནས་དབུ་ཐློད་ཕུད་ནས་ཨ་མི་དེ་བ་དེ་ གཉིས་ལ་བསན་པས་ཡིད་ཆེས་ཏེ། འློ་ན་མིག་འབྱིན་པ་དང་། མགོ་འབྲེག་པ་དང་། སྒྱིད་པ་གཅོད་པ་ལ་སློགས་པ་བྱེད་ པ་ཇི་ལྟར་ལགས་ཞེས་པས། ངའི་འབངས་འཁོར་ནག་པློ་འདི་རྣམས་ཞི་བས་མི་འཐུལ་༼འདུལ་༽ བར་སྤྲུལ་པ་བྱས་ ནས་དག་པློས་འདུལ་བའི་ཚུལ་བྱས་པ་ཡིན། ད་ཁྱོད་རང་མགོ་དང་། མིག་དང་། ཡན་ལག་བཅད་པ་ལ་སློགས་པ་སྤྲུལ་ པ་ཡིན་པས་བལྟར་སློང་དང་། ངས་ནི་རྒྱལ་སྲིད་བཟུང་ནས་སེམས་ཅན་ལའང་གནློད་པ་བྱེད་མ་མློང་གསུངས་པས། ཁོང་ གཉིས་ཀྱིས་བལྟར་ཕྱིན་པས། མགོ་དང་ཡན་ལག་བཅད་པའི་ཕུང་པློ་རྣམས་ར་ློདང་གཡམ་༼པ་༽ ལ་སློགས་པར་སློང་ འདུག་པས། དེ་སྤྲུལ་པ་ཡིན་པར་ཤེས་ནས་ཁོང་གཉིས་སྐྱེངས་སློ།

A high minister emerged from a black tent and rode up. He summoned them sternly: ‘You two, who have come to the Dan ’bag plain, attired in unusual clothing.’ Having been summoned, they came closer and the king spoke to them in Khotanese: ‘What have you come to do? What is your mission?’ They said, ‘The exalted ’Jam dpal prophesied to us that these days the Lord sPyan ras gzigs is king of Tibet, and told us to go there, so we have come.’ They complained that sPyan ras gzigs had become a demon. The king said, ‘Well, do you want to see the Amitābha (A mi de ba)

on my head?’ They said that they did, so he lead them to a sandy spot on a small hill in Lhasa, and he showed them Amitābha on the top of his head, and they had faith. Then they asked, ‘Why are eyes being gouged out, heads cut off, and noses slit?’ ‘These criminal subjects of mine, have not been tamed through peaceful means, since I have been manifested, (so) I have created means to control them with force. Now, you have seen the illusory chopping of heads, eyes, and limbs. Since I have governed the kingdom, none of the sentient beings has experienced any harm.’ They both came to see that the heaps of heads and limbs were stones and rocks. Knowing that they were illusions, they became embarrassed.

[p. 267–68]

རྒྱལ་པློས་ཁོང་གཉིས་ལ་དངོས་གྲུབ་ཅི་འདློད་སྦྱིན་ན་ློགསུངས་པས། ཁོ་བློ་ཅག་གཉིས་ལ་གཞན་ཅི་ཡང་མི་འཚལ་ཏེ། སླར་ལི་ཡུལ་དུ་འགྲོ་བར་འཚལ་ཞེས་ཞུས་པས།འློ་ན་ཁྱེད་གཉིས་བྱེ་མ་བྲེ་རེ་ཐུ་བར་ཐུམས་ལ་མགོ་བློ་ངའི་སྤུས་མློ་ལ་སྔས་ གྱིས་ཤིག་གསུངས། དེ་སྐད་ཉན་ནས་བྱས་པས་དེ་གཉིས་ཀྱི་གདློང་ལ་ཕྱག་གིས་བྱིལ་བྱས་པས་བྱེ་མ་གསེར་དུ་བསྒྱུར་ཐུ་ བར་བཟུང་གདའ། དེ་ནས་སྐད་ཅིག་ལ་ལི་ཡུལ་དུ་ཕྱིན་པ་ལིའི་ལུན་བསན་ཆེན་མློ་ནས་ལུང་དེ་སྐད་བསན་གདའ་བྱས་ པས། དེར་བློན་པློ་ཐམས་ཅད་ཡིད་ཆེད་ཏེ་ཐམས་ཅད་གྲོས་བྱས་ནས་ཕྱི་རབས་པ་རྣམས་ཀྱི་དློན་དུ་རྒྱལ་པློ་ལློ་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་ ཞི་ལ་སྐུ་འདས།

The king asked them, ‘What spiritual powers (dngos grub) would you two like to be given?’ They did not ask for anything, except to return to Khotan. So the king said, ‘You should each collect up a bre of sand and cover it with the hair of my head, as a pillow.’ After hearing this, they did so, and he stroked their faces with his hand, whereupon the grains of sand were turned into gold and they collected it up. Then, in an instant, they had arrived in Khotan (Li yul). This is recorded in the Great Prophecy of Khotan. Then all the ministers, after discussing it among themselves, had confidence [in the king]. For the benefit of his followers, at the age of eighty-four he passed away.

Chapter 11: Concerning the activities of Tri Song Detsen

[p.306]

རྒྱལ་པློ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་ཀྱི་བཀའ་ཁྲིམས་དམ་པློ་དར་གྱི་མདུད་པ་འད་བ་བཅའ་དགོས་པས་འཆོས་ཤིག་གསུངས་ནས།

The king himself said: ‘A strict religious legal code, like a knot of silk, must be established, so I should set it up.’

Chapter 12: The history of Vairocana (Bai ro tsA na)

Padmasambhava arrives in Tibet from India to consolidate the Buddhist doctrine. He declares:

[pp. 327–28]

ཆོས་ཁྲིམས་ཤིན་ཏུ་དར་བ་འངློ ་། ཞེས་གསུངས་པས། བློད་རུ་བཞི་རྒྱལ་པློའི་མངའ་འློག་ཏུ་བསྡུས་པ་རྣམས་རྗེས་སུ་ཡི་ རང་ངོ་། རྒྱལ་པློས་ཀྱང་ཆོས་ཁྲིམས་དར་གྱི་མདུད་པ་འད་བ་མཛད་དློ། ཆོས་ཁྲིམས་བསྡམས་ནས་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་རྣམས་ ལ་བཏིང་སྟེ་དབུའི་མཆོད་གནས་སུ་བཞག་གོ

‘ … The religious law has spread very well.’ The minor rulers assembled from the four horns of Tibet were pleased. The king created religious law like a silken knot; on the basis of the binding religious law, established for renunciates, he appointed a chief ritual practitioner.

Chapter 13: Concerning Padmasambhava leaving Tibet Padmasambhava addresses the Emperor Mutig Tsenpo (Mu tig btsan po), also known as Tri De Songtsen (Khri lde srong btsan), about his reasons for leaving Tibet.

[p. 360]

།འདུལ་ཁྲིམས་གཙང་མར་མི་སྲུང་བའི།

།བློད་ཀྱི་བཙུན་པ་དང་ང་མི་མཐུན།

།ཚུལ་འཆོས་མཁན་ལ་ཡི་རེ་མུག།

།ང་འགྲོ་རྒྱ་གར་ཡུལ་ལ་འགྲོ།

A ruler in Tibet who does not protect the pure Vinaya (’dul khrims); Does not suit me;

I am in despair about the hypocrites; I am going to India.

Chapter 17: The activities of Emperor Tri Ralpachen (Khri ral pa can)

[p. 426]

ཞང་བློན་རྣམས་ལ་ཕྱག་དང་། སྙུང་རྨེད་བཏབ་མ་དགུ་རྩེག་ཅན་དང་། ཟིངས་པློ་སྣ་ཚློགས་ཅན་ལ་སགློ ས་རིགས་མི་འད་ བ་སྣ་ཚློགས་གནང་། མི་ཆོས་དང་ལྷ་ཆོས་གཉིས་ཀ་གཏན་ལ་ཕབ།

He bowed to the Zhang ministers, and he made various incomparable donations, such as the snyung rmad btab ma dgu rtseg can and the Zings po sna tshogs can. He confirmed both religious and secular traditions (mi chos dang lha chos).

[p. 427]

ཆོས་པའི་ཀ་ཅ་བརྐུས་པ་ལ་དཀོན་མཆོག་གི་བརྒྱད་ཅུ་འཇལ་ལ་སློགས་ཀྱིས་ལེན་པའི་ཁྲིམས་མཛད་པས་དེར་ཞང་བློན་ ནག་པློ་ཀུན་ལྐོག་ཏུ་གྲོས་བྱས་ཏེ། ཆོས་ཁྲིམས་བཤིག་པའི་ཆད་བྱས་པས་དེ་ལ་བཙན་པློ་མ་བཀྲོངས་ན་ཆོས་ཁྲིམས་མི་ ཞིག་ཟེར་ནས། ཁ་ཅིག་ན་རེ། རྗེ་རལ་པ་ཅན་ལ་སས་མེད་ཀྱང་གཅུང་ལྷ་སས་གཙང་མ་ཆོས་ལ་དགའ་བས། སྲིད་འཛིན་ ཏེ་ཆོས་ཁྲིམས་མི་ཞིག་ཟེར། ཆོས་ཀྱི་ཁ་བཟུང་གིས་དློགས་ནས་གཙང་མ་སྤྱུགས་པས་ཆོག་ཟེར། ཡང་བན་ཆེན་པློ་བན་ཀ་ དཔལ་གྱི་ཡློན་ཏན་ཆོས་བྱེད་པ་ལ་དབང་ཆེ་བས་ཆོས་ཁྲིམས་མི་ཞིག་ཟེར།

Regarding the theft of religious property, he created a law that stipulated eighty-fold religious compensation, and so forth. The black Zhang ministers met in secret to discuss it. They said: ‘We have decided to destroy the religious law, but if the king is not killed, the religious law will not be destroyed.’ Some said: ‘Although Lord Ral pa has no son, the younger brother Prince gTsang ma is happy with the religious doctrine. If we seize power, that will not to destroy the doctrine.’ [And some said], ‘If we are afraid of religious proselytizing, banishing gTsang ma is enough’. Moreover, the elder Bran ka, a dharma practitioner with superior qualities, said forcefully, ‘The religious law ought not to be destroyed’.

[p. 428] དེའི་བར་བློད་ཀྱི་རྒྱལ་ཁྲིམས་དང་། ཆོས་ཁྲིམས་གཉིས་ཀ་དར་བས་འདི་སྐྱིད་པའི་གདུང་རབས་ཡིན་ན།ློ

In that period, the royal law of Tibet and the religious law spread. This was a fortunate lineage.

Chapter 18: Concerning the denigration of the religious doctrine by Darma Udumtsen [[[Langdarma]]]

[p. 432]

ཟ་བ་དྲུག་ཏུ་ཡབ་མེས་ཀྱིས་ཆོས་ཁྲིམས་བཅས་པ་ཐམས་ཅད་བཤིག་གོ་ཞེས་གླེང་ནས། བཀའ་ཤློག་བགྱིས་ཁྲིམས་ལློག་ བྱས་ནས། བློན་པློ་ནག་པའིློ ་ཕྱློགས་ལ་དགའ་བ་རྣམས་སློ་སློར་བསྐོས་ཏེ།

It is said that in six months he destroyed all the religious law established by his ancestors. After his edicts (bka’ shog) reversed the [former] laws, he appointed ministers who were content (to go in) this evil direction.

[p. 442]

དེ་ན་ཡློད་པའི་མི་ཀུན་ན་རེ། ཨ་པ་ཕ། རྒྱལ་པློ་སྡིག་ཅན་གྱི་ཁྲིམས་ཀྱིས་མ་ཕློག་པའི་མི་ཡང་གདའ་ཟེར་བས། བྲེད་ནས་ སྐྲག་སྟེ།

Everyone who was there said: ‘A-pa-pha! There is no-one who has not been struck by the law of this sinful king.’

[p. 446]

ཆོས་ཁྲིམས་དར་གྱི་མདུད་པ་འད་བ་གྲོལ། རྒྱལ་ཁྲིམས་གསེར་གྱི་གཉའ་ཤིང་ཆག

The silken knot of the religious law was loosened; the golden yoke of the royal law was broken.

Chapter 20: Invitation of Atiśa to Tibet The King of Purang (Pu hrangs) in western Tibet, Jangchub Ö (Byang chub ’od), is inclined towards religion, and brings the Bengali scholar Atiśa to teach in Tibet.

[p. 458]

ཐམས་ཅད་དད་པར་བྱས་ནས་ཁྲིམས་བཅས་དབང་དུ་འདུས་པ་དང་། དམག་བཤམས་གུ་གེ་ལ་བརྒྱབ། མངའ་འློག་ཏུ་ བཅུག དེ་ནས་མར་ཡུལ་དུ་བྱནློ ། རྒྱལ་ཁྲིམས་བཅས་ཉེས་པ་ཤློར་བ་རྣམས་ལ་ཉེས་པ་བངས། མགོ་བྲེགས་ནས་དེ་ལྟར་ སློད་མངའ་རིས་བསྐོར་གསུམ་རྒྱལ་ཁྲིམས་གསེར་གྱི་གཉའ་ཤིང་འད་བས་མནན། དེ་ནས་སྤུ་༼རང་༽ དུ་སྐུ་མཁར་ཉི་ ཟུང་བརྩིགས།

Always acting with faith, he exerted control over the laws and established an army in Gu ge. He entered lower mNga’ and went to the lower country (mar yul). Under the system of royal laws, punishments were applied to those who committed sins (nyes pa). After shaving his head, he established the royal law, like a golden yoke, in the three regions of mNga’ ri (mNga’ ris bskor gsum). Then he built two royal castles in sPu rang.